Бир-ле черге соок чүректиг кижи чурттап чораан. Ол соок чүректиг болганынга чоргаарланыр болгаш, бодунуң ол багай талазын эскербезин кызыдар турган.
Бичиизинде ол дорамчылал, кээргел, хомудал, ижигер деп чүүлдерни шуут билбес, харын-даа мактаныр турган. Ам ол улгаткан. Бир-ле кежээ соок чүректиг кижи самдар хептиг бичии оол көрүп каан.
Чаа чыл чоокшулаан, кудумчуда хар чаап, хат хадып турган. Бодаарга, ыяштар безин сооктан доңа берген ышкаш болган. Ынчалза-даа оол хоорайның төвүнде каастап каан Чаа чыл шивизинче шиитпирлиг базып олурган. Шиви чанынга олар турупкан.
Соок чүректиг кижи шивиниң каасталгаларын көөр дээш, а оол – Дээр Ангелдеринден бир-ле чажыт чүүл дилээр дээш келген.
– Чайлай бээр силер бе, чугула кылыр чүүлүм бар – деп, оол чугаалаан.
Соок чүректиг кижи тоомча чок, кочулап хүлүмзүрээш, бодунуң херектерин кылып чорупкан. Оол шивиниң мурнунга дискектей олуруп алгаш, дээрже көргеш, сымыранган:
– Эргим Ангелдер, кажан бээр кел чыткаш, силерни Бургандан меңээ чаа хептен дилеп бээрин бодап турдум. Хевим эргилээн, меңээ дыка соок-тур. Ынчалза-даа орукка менден-даа аас-кежик чок кижи көрдүм. Ол шаг- да-ла доңуп турар-дыр, бодаарымга, ол удавас хар кылдыр хуула бээр боор…
Ол кижиге изиг чүректен белекке бээр силер бе, ынчанмас болза, ол кажан-даа аас-кежиктиг болбас. Оон өске канчаар дузалаарын билбес-тир мен.
Каш минута эрткенде соок чүректиг кижи шивиге катап эглип келген. Ооң холунда оолга чаа хеп бар болган.
Дээрниң Ангелдери оолдуң күзелдерин күүседипкен чадапчок. Ангелдер ооң соок чүрээн солуваан болбайн канчаар. Олар чүгле ийи үнелиг өргүлдү – ынакшыл болгаш кээргээчел чорукту берген.