Сонеттер.

КҮЗЕЛ

“Оолдуг кижи оя сөглээр” дижир болгай,
Ону ием дүрүм ышкаш сагып чоруур.
Салгалын ол эки малга аъткарар дээш,
Чажындан-на бүдүжүнче сагыш салыр.

Шүлүкчүнүң сеткил-чүрээ аваныы дег,
Шүлүүн бодап, сагыш саарзык хөлзеп чоруур.
Төлдүң ижи, дөрт-ле хире одуруг-даа,
Төрүп кагган иелерин өөртүп болур.

“Караам чажын төкпейн чору, оглукум” деп,
Кадай кижи чагып орда, баар ажыыр.
Кажан шүлүк чүректерге четпейн баарга,
Канчап, ону чогааткан бол, “сургап” аар бис.

Ынчангаштың сеткил чечээ – чечен сөстер
Ыры болуп артар кылдыр бижиксенчиг.

БЕДИКТИВЕ

Чуртталгага ынакшылым чүден күштүг,
Шупту ижим аңаа өргүп чурттаксаар мен.
Амыдырал – кур чер-дир оң, ону чаргаш,
Алдын дүжүт үрезинин чажар дээн мен.

“Мөңге назын чурттаар эвес, хупура!” – деп,
Чамдык өөр дег, доскут угаар күзелим чок.
Чаңгыс хүннүң кежии-биле чурттавас дээш,
Сагыш-чүрээм ала-чайгаар хей-аът кирер.

“Дээрже бедээн туругдува дыка үнме,
Дедир бадып албайн баар сен, сокса!” – диве.
Кожагарның ыдык бажын тевер дээн мен,
Хоор чонум тугун аңаа шанчып каар мен.

Бедиктерни эргип келир салгалдарым
Мээң адым ынчан сактып чугаалажыр.