Ойт! Ойт-ойт! Ойта барып дүжер частым. Ии, дадай! Бо канчап турар бүрүлер боор, черже шурап-ла турарлар аан. Э-эй, канчап турарыңар ол? Э-эй! Ку-уг!
Күс деп чүве бо-дур ийин. Чаражын! Хамык өңнер шунтузу бар. Та чеже чүзүн чүве? Бистиң аймаавыстың назыны частан күске чедер дижир, ол үениң келгени бо бе? Чүге хамык өөрүм черже дүжүп турлар? Ойт, ол бирээ база шурай берди. Дескинип-дээриглеп турары-даа бар. Дуу оозу, халак-халак, хараганда астына берди. Ии, дадай!
Ойт! «Ойт!» даадым. Ам база барып дүжер частым, дадайым ыңай! Моон барып дүжер болзумза, черге чуурлуп каар мен ыйнаан? Ынчалза-даа бистиң аймаавыс чазын катап-ла саглаңайны бээр дижир чүве.
Ойт-ойт! Оо, халак, бо салгын мени алгаш чорупту. Ии, дадай! Дуу ол черге кажан чедер ирги мен, коргунчуун! Ээй, эштерим! Ээй, бүрүлер, мени тудуңар! Шымдаңар! Бо салгын мени алгаш чорупту-у! Ии, дадай!
Ойт, дуу сугну! Сугга дүштүм-не! Чок, сугну эрте бердим, өршээ-өршээ! Ам адаамда хараганнарның хөйүн, теннери шиш-шиш. Ии, дадай! Ыхы, адыр- адыр! Экизин, эрте бердим, ой. Ам кайнаар аппаар салгын ирги бо? Чер-даа чоокшулап-ла олур, а хонупку дег хостуг оймак чок.
Паа, хамык бүрүлер черже шуужуп-ла турлар: талдың, теректиң, хадыңның... Уе, бо кандаай кижиге моңнаар бүрү сен? Бо канчап үскүлежип-каккылажып туруп бердивис? Уе-уе! Ок-ок! «Ок» даадым, черде хонгулапканывыс бо чүве бе, эштерим? У-раа-а!
Ам канчаар бис, бүрүлер? Ажырбас дидир силер бе? Ынчаар холуп-бүлүжүп, каттажы бергеш, чыдып-ла чыдар бис бе? Аа, хар чааптар болза? Ол бисти чуура базып кааптар эвес чүве бе? Ии, дадай!
Хар, шынап-ла, чаапкан. Ам бүрүлерге хат-салгын-даа четпес, соок-даа дыынмас. Олар шуптузу удуп калганнар. Ам оларга коргунчуг чүве чок. Бойдустуң болуушкуну ындыг-дыр ийин, уруглар. Чаа, чараш бүрүлер чазын катап-ла үнгүлеп кээр. Салгалывыс ол. Ура-а!
Чурукту интернеттен алган.