Хаан авазынга — кырган кадынга дыка ынак турган. Ынчангаш ол авазынга тураскаадып, иелерни хүндүткеп байырлаар чаа байырлал хүнүн тургускан.
Байырлал хүнү-даа келген. Хоорайның төп шөлүнге аваларның ынакшылын алгап-мактаан уран чүүл көргүзүглери, делгелгелер болган. Бүдүн хүн дургузунда шүлүкчүлер болгаш хөгжүмчүлер иелерниң онзагай чаражын алгап-мактап хүнзээн. Хаан аңаа сеткили ханмаан:
— Кым-даа ие кижини чогуур деңнелге алгап-мактавады! Таанда бистиң чуртта ёзулуг чогаадыкчы чаяакчылар чок чүве бе?!
— Шын эвес бодап тур силер, дээрги Хааным! — деп, бир оол чугааланган.
— Меңээ удур чүве чугаалап турар сен?! Ынчаарга байырлалче чүнү эккелдиң? Бир-ле онзагай чүүл чогаадыпкан боор сен аа?! — деп, хаан шугулдап айтырган.
— Чүнү-даа эккелбедим, чүге дизе… — деп, оол чугаазын эгелээн. — Иениң ынакшылы ол хире өндүр — чурукчунуң бийири-даа, шүлүкчүнүң демир-үжүү-даа аңаа четпес. Чер кырында шупту бар өндүр болгаш кайгамчык чараш чүүлдер иениң ачызында чаяаттынган. Ава — өртемчейниң сески хуулгаазыны-дыр, чүге дизе делегейниң чеди хуулгаазынын чогаадыкчы кижилер чогааткан. А оларны ие кижи төрээш, кижизидип өстүрген болгай — деп, оол чугаалаан.
Ооң чугаазын чон диңмиттиг адыш часкаашкыннары-биле хүлээп алган.
«Шын» №90 2024 чылдың ноябрь 23
