Холда туткан шаажаң аяам оскунупкаш,
Бусту берзе, база катап садып аар мен.
Хоорум сеңээ бүзүрелим ышкынзымза,
Бууккан хөңнүм оожуктуруп шыдавас мен.
Чүгле чаңгыс ыржым дүне ээн черге
Чүрек долган муңгак хөөн-не эриин ажар.
Сырын соксап, дээр чаъстаар – чаакты куду
Сыстып келген карак чажы кылаш кынныр.
Мени аарай, чуртталганы көрбээн эвес,
Меге, хоп-чип, бужар нүгүл – чүзү чогул.
Бүзүрээним өске кижээ ынак боорга,
Бүдүү хилеп, салгын эштээн херээм бар бе?
Сеткил-чүрек хей-ле хилеп балыгланды –
Сеңээ чүге ынча дыка бүзүредим?
* * *
Элегес хем эриин орта селгүүстээр дээш,
Эге чааскаан сеткил шөлээн чедип келдим.
Тайга черден баткан болгаш, ындыызы бе,
Давып самнаан агымының күштүүн але?
Саарыглаан шимээн-дааштыг шапкын агым
Чассып ойнап, эриктерин часкап чыдыр.
Хире-хире салгын келгеш, ылчың чаңнап,
Хииңейнип, сугнуң кырын үргүлей-дир.
“Чааскаан чүге муңгараксап чор сен?” дээнзиг,
Чалгаан саарыг үзүктел чок дагжап чыдыр.
Таныжым кыс ынакшылы саарыглаан
Тайга хеми, сени дөзеп алган болза.
Оо, хемим – Элегезим! Чүрээм доңнаш
Оюн кызы меңээ бүрүн бердинер бе?
Ирбижей ЧЕЧЕН,
Горький аттыг литература институдунуң доозукчузу
“Шын” №25 2025 чылдың июль 3