Иван ХЕРЛИИ,
Тываның чогаалчылар эвилелиниң кежигүнү.
Дезе берген
Эрте берген частың айын
Эгидип ап шыдавас бол,
Бора талдар аразында
Болчаавысты сактып кээр мен.
Эктиң-биле эктим кожа,
Эргелелден эстип, таалап,
Шапкын хемниң шоорун дыңнап,
Чарлып чадап тургулаан бис.
Ынчалза-даа айлар эрткен,
Ынакшылың менден ойлаан.
Дээрде сылдыс хүлүмзүрүүң
Дергилепкеш, дезе берген.
* * *
Дээк уштуг чеди кулаш сарыг сыдым
Дергим чайып турда көөрге, чараш-ла ийин.
Чүгүрүктер аразында бажын саваан
Дезиг малдар төрепчилээр эдим чүве.
* * *
Киженниг бол, чаныган аът кээргенчиг –
Киштеп-киштеп, өдээн сактып чоруп орар.
Угаанныг бол, кенен эрлер чаңы чиктиг –
Хирээннезе, аалын каггаш чоруй-ла баар.
* * *
Сайның чараш, чинчилер дег, даштарын чыып,
Салым-чолум хувааннактап көрбээним шын.
Эргимимниң шынчы сөзү, топтуг чаңы
Салымывыс доңнаштырып, кежиин тыпкан.
* * *
Харыы бербейн, караңгыда чоруй бардың,
Хай-ла болду, көксү-хөрээм кударады.
Үрде кыпкан сеткилимниң отчугажы
Хайлыг дүне эстип кааны ол-ла чоор бе?
"Шын" №56, 2023 чылдың июль 29