Чоптуң-оол оглу Чочагар
Бодунуң адын билбес кижи
Ат – төрүттүнүп кээрге-ле, кижиниң бодунга тыпсыр, ооң амы-хуузунда ылгавыр сүлдези
Хевек ашак келген аалчыны өөрүшкүлүг уткуп алгаш, бажыңынче киир чалап эккелген. Ол кижи үжен хар иштинде аныяк херээжен болган.
– Чүнү канчап чор сен, кызым? – деп, кадайы аяктарга шай куда бээр аразында ашак айтырган.
– Чизе кылып чор мен ийин. Ам силерде келгеним бо, силерни бүрүткеп алыр дээш. Фамилияңар, адыңар, ачаңар ады херек.
– Ийе, ийе, билдине берди, мен Ховалыг омактыг Соруктунуң оглу-дур мен, мээң адымны Хевек дээр, кызым, езулуг шыны-биле адаары мындыг: Ховалыг Соруктуг оглу Хевек.
Демги херээжен ол сөстерни дыңнааш, арай эпчоксуна берген, ынчалза-даа оваарымчалыы кончуг айтырган:
– Кырган, силерниң документилериңер бар бе?
– Бар, бар, уруум. А чүл, документ езугаар бижиир чүве бе?
– Ынчанмайн канчаар, ында канчаар бижиттинген болдур, ынчаар бижиир бис.
Ашак кезек боданы каапкаш, кадайындан дилээн:
– Эйт, кадай, мээң аптара иштинде адым кандыг ийик? Бээр эккелем…
– Ой, та, та, кым билир ону, бодуң көрүвүт.
Хевек ашак дыка үр дилеп келгеш, адак соонда пөсте ораап каан чүве уштуп эккелген. Чеже тырткаш, көңгүс чаа олчаан, безин хирленмээн ийи херечилел уштуп эккелген.
Аныяк херээжен кырганнарның ат-сывын ыыт чок бижип алгаш, херечилелдерни ээзинге эгитпишаан, оожум хүлүмзүрүй каапкан:
– Кырган, а мында Алексей Ховалыгович Хертек деп бижип каан чүве-дир.
– Кандыг че, уруум? – демгизи элдепсинген.
– Силерниң адыңарны Алексей дээр, А-лек-сей.
– Ийе, ийе, ам-на сактып келдим. Алексей, ийе, ийе, ындыг янзылыг чүве-ле болгай, шын, шын. Документ кылып чораан улус келген чүве маңаа, а мен ындыг-мындыг дээримге, олар шуут дыңнаар безин хөңнү чок болганнар. Билип тур сен бе, кызым! Оон мен чүнү-даа ыыттаваан мен, оон башка бежен-сес дээр, контр дээр ол-ла, алгаш баар, оон ис чок олчаан баар, ындыг үе турган болбазыкпе, уруум. Бижип бергеннер, мен оомну аптарага суп кааш, уттупкан мен. Че, харын, меңээ ол аттың херээ-даа чок болган ийин, адым чок эвес, ооң херээ чүү деп?..