Диирең-биле шыдыраалаан

Тарлагның Туруглуг-Хем биле Дедир-Аастыг аасташ хемнер. Ол аасташта кончуг чараш оймак бар. Шаанда бир аңчы аңаа Диирең-биле хөл шыдыраа ойнаан дээр.
Мыйыс үезинде бир аңчы аңаа, ол аяңга, одагланып олурган-дыр эвеспе. Кежээ апарганда, ооң артында бир-ле чүве кылаштаан ышкаш болган. Артындан бир кижи:
– Сээң аңнаарың кончуг болгай, хөл шыдыраа ойнаарың база кончуг боор але? – деп айтырган. Аңчы хая көрнүп кээрге, чүве-даа көзүлбес болган.
Аңчы бодангаш:
– Бичии ойнаар-ла кижи мен, шыдыраа чок канчаар бис? — деп-тир эвеспе.
– Менде шыдыраа бар – дээн соонда, ооң баарынга хөл шыдыраа салдына берген.
– Че, эгелээр бис бе? – деп, көзүлбес кижи чугаалаан.
– Че, эгелээй-ле бис – дээш, аңчы оолду идип каан. Көрүп олурарга, кижи холдары көстүп келген.
Аңчы элээн бодангылааш, бир боданы артыкка чиптерге, кижи холдары эгиннерге чедир көстүп келген. Элээн болганда, аңчы удуп ап-тыр эвеспе.
Көрүп олурарга, хола хаайлыг, улуг ала карактарлыг эр кижи көстүп кээп-тир эвеспе. Ол олургаш:
– Шыдыраалаар-даа, аңнаар-даа эр-дир сен. Ам канчаар, бир шарыдан бээр бооп-тур мен ийин — дээш, чиде берген.
– Аңчы эртен чер чаа-ла чырып орда, аңнап үнгеш, он дөрт адыр мыйыстыг улуг сыын ужуруп ап-тыр эвеспе.

(Михаил Андреевич Даржаа Тарлагга 1987 чылда бижиткен).